"Invisible man"

Dinsdag stapte ik in tram lijn 4 rond half12 op Hofplein. Ik vond het nog best druk voor het tijdstip dus moest gaan staan. Na 2 stappen gezet te hebben zie ik een leeg muurtje net naast het draai scharnier van de tram en plant mezelf stevig vast. Al snel irriteerde ik me aan het gekwek van een groepje schoolgangers en zette Boards of Canada op mn Creative aan met niveau 23. Veelste hard maar in de tram met al het geluid rond je is het perfecte niveau.

Toen ik eenmaal het juiste liedje had gevonde viel de donkerre man met het groene jasje me erg op. Hij wist niet wat hij moest doen. of aan de rechterkant zitten en aan de linkerzijde naar buiten kijken of anderzom. Na een keer of 4 gewisseld te hebben vond hij de 2e optie toch mooier. Het viel me op dat niemand naar de man keek en iedereen in zijn eigen wereld zat; dromend naar buiten kijken of zonder focus recht naar voren kijken zonder iemand in je zichtvelt te hebben.

Ik dwaalde ook af met mijn gedachtes en stond als "Invisible man" in de tram. Niemand keek me aan, en alles zoefde langs me heen. Eerst het gezwenkel van de tram en daarna het zicht op de bocht. Alsof de wereld achteruit ging, alsof iemand op mijn Rewind knop zat te drukken.
zwevend, vliegend, Tehuur, Correct, niemand, alleen en vage strepen van de langs vliegende bomen en mensen. Alles ging door me heen.

Dtram stopte bij station noord en ZWOEP! ik was weer terug "at the real life". Stapte uit en bleef even staan. Een raar gevoel ging door mn borst heen, alsof ik net uit een droom machine ben gestapt, die je brengt van locatie naar locatie. even van de wereld, even beheerst worden door je onderbewustzijn.?