Langzaam zweef ik tastend in het donker de trap af door het lege huis, om de flessen te vullen met water. Maar voor ik de kraan bereikt had trekken mijn ogen gelijk naar de struik die buiten in het licht direct voor de achterdeur geparkeert staat. Voor het raam trek ik een rare blik naar hem en vraag me af; Wat doet hij!? Op de maat van de wind swingt hij de mooiste, vloeiendste dans die ik ooit heb gezien.
Zijn takken gaan omhoog, dan naar onder en draaien rondjes rond zijn lichaam. Mijn ogen vliegen mee op de maat van de wind. Voor dat mijn ogen dicht vallen besefte ik dat ik water moest gaan halen. Het vullen leek wel uuren te duuren. Alsof er een gat in de bodem van de fles was ontstaan. Er komen belletjes op het water te liggen door het klotsen van het spuitende water.
Op de terug weg naar de kamer boven werp ik nog één blik op de struik achter het raam. En zet te gelijker tijd mijn eerste voet op de eerste trede. sla er dan één over en zet mijn anderre voet op de 3e. Daarna mijn linker voet weer. ik zweef steeds sneller over de trap.
-1e verdieping. Zal ik toch nog even via het wc raampje een blik naar buiten werpen.
Nee, dan gaat het water veel te veel vertraging op lopen.
Eindelijk op de bestemde verdieping duuw ik langzaam de deurkruk naar beneden en wurm ik me tussen de deur. Geschrikt kijkt iedereen op! Maar gelukkig, ik ben het.
Dan laat me langzaam naast de jongens op het matras zakken. Onder het genot van Brain Jonestown Massacre laten wij ons nog uren lang midden in de nacht vermaken door alle tintelingen die op ons netvlies hun weg zoeken tot midden in ons hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten